จื่อเทาน่ะชอบสัมผัสของลู่หานนะ ก็พี่ใหญ่คนเนี่ยน่ะเร่าร้อนจะตายเวลาอยู่บนเตียงแถมรู้สึกตื่นเต้นสุดๆว่าอีกคนจะทำอะไรกับเขาบ้าง
ลู่หานเป็นประเภทที่ว่าจะเสียบก็ได้หรือโดนเสียบก็ไม่ว่าเขาเลยชอบไง
มือเล็กๆนั่นเวลากอบกุมส่วนนั้นของเขาไว้มันรู้ดีสุดๆเลยล่ะ
ไหนจะเสียงหวานของอีกคนเขาไม่ได้ชอบฟังลู่หานครางหรอกนะแต่จื่อเทาน่ะชอบเวลาเสียงหวานๆนี่คอยกระซิบถามเขาข้างๆหูมากกว่า
เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้ลู่หานน่ะใช่เล่นจื่อเทาถึงชอบไง
ลู่หานไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็กลับเกาหลีช่วงสายๆของวันเลยกะว่าจะสนุกกับจื่อเทาซักหน่อย
มือเรียวสวยจับขาเรียวอีกคนแยกออกก่อนจะดันของเป็นชายแทรกผ่านไปยังช่องทางที่ไม่ว่ายังไงก็ยังคับแน่นอยู่
“ทำยังไงน่ามันถึงไม่เคยหลวมเลยแถมแน่นดีชะมัด”
จื่อเทาหัวเราะกับคำพูดที่เหมือนจะถามกลายๆของอีกคน
“ความลับ แต่ว่าไม่ไหวแล้วอ่ะขยับทีสิ”
คำขอที่เหมือนจะสั่งอยู่เนืองๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้ลู่หานรู้สึกขัดใจในการร้องขอของอีกคนเลยแม้แต่น้อยพร้อมยังกระทำด้วยการกระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนของอีกคนแทน
ลู่หานชอบเสียงงุ้งงิ้งนั่น เสียงที่เหมือนแมวก็ไม่ปานของจื่อเทา
เสียงเงี๊ยงง๊าวที่อีกคนเปล่งออกมา มันฟังดูเพราะจริงๆ
ปากบางๆเวลาเผยอออกจากกันมันน่ากัดให้ช้ำจนเลือดออกซะจริง
แรงจิกที่หัวไหล่ไม่ได้ทำให้ลู่หานเจ็บเลยแม้แต่น้อยคงจะเป็นเพราะตอนนี้สิ่งที่เขาจดจ่ออยู่คงจะเป็นร่างกายของคนตรงหน้าที่กำลังขย่มดูดกลืนแกนกายของเขาอยู่
ใบหน้าชื้นเหงื่อไรผมที่ร่วงหล่นลงมาปกปิดเรียวหน้าคมหวานของอีกคนเป็นภาพที่งดงามน่ามองจริงๆ
เขาไม่แปลกใจเลยที่คริสจะหวงแมวตัวนี้อยู่บ่อยๆ
ก็อีกคนเล่นน่ารังแกไปซะหมดอย่างนี้น่ะ
มือบางเลื่อนไปกอบกุมส่วนไหวของอีกคนพลางรูดขยับตามแรงเขยือนของจื่อเทา
ลู่หานยิ้มหวานออกมาอย่างพึงพอใจจื่อเทาก้มไปซบกับไหล่บางของอีกคนอย่างหมดแรง ลู่หานควรทำต่อนะเพราะเขาเหนื่อยจนหมดแรงแล้วก็วันนี้ไม่ได้แสดงแค่เพลงเดียวนี่มันก็ต้องหมดแรงเป็นธรรมดาแถมคนที่บอกว่าอยากเหนื่อยน่ะมันเป็นลู่หานเองไม่ใช่หรอ
“เหนื่อยแล้วหรอ”
“อื้ม ละ ลู่หานเหนื่อยแล้ว”
คนตัวเล็กขำออกมากับท่าทางอ้อนๆของน้องเล็กตัวโตก็มันน่ารักน้อยซะที่ไหนล่ะถึงจื่อเทาจะดูแบดบอยมันก็แค่ภายนอกเท่านั้นแหละเจ้านี่น่ะนิสัยเด็กสุดๆจนบางครั้งเขาก็คิดว่าจื่อเทาน่ะเป็นมักเน่แทนเซฮุนไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้จับอีกคนไปนอนใต้ร่างเขาหรอก ลูกแมวเนี่ยน่าแกล้งสุดๆสีหน้าทรมานเพราะความอึดอัดกับเล็บที่ไม่ได้ยาวจนน่ากลัวที่คอยจิกข่วนที่หลังเขาอยู่อย่างจะเอาคืนมันดูน่ารักมากๆเลย
จื่อเทากดจูบไปที่คางคนหน้าหวานอย่างอ้อนๆก่อนจะครางออกมาเบาๆอย่างเอาใจอีกฝ่าย
ลู่หานชอบแกล้งเขาอันนี้เขารู้ดีแต่ทำไมยิ่งตอนเวลาแบบนี้ยิ่งชอบแกล้งก็ไม่รู้เขาทนแทบจะไม่ไหวแล้วนะ
แถมยังหัวเราะชอบใจอีกน่าโมโหชะมัด
“อื้อ ลู่หาน”
“ว่าไง”
“ไม่ อย่าแกล้งดิวะ” จื่อเทาพูดอย่างหน่ายๆกับนิสัยอีกคน
“แล้วต้องให้ทำไง”
“พี่เองไม่ใช่หรือไงที่พูดว่าอยากเหนื่อยน่ะก็ทำซะสิเร็วๆ อ้ะ”
ลู่หานกระแทกสวนขึ้นไปก่อนผลักจื่อเทานอนลงแขนเรียวที่ดูแข็งแรงสอดเข้าใต้ข้อพับก่อนจะจับแยกออกแล้วพาตัวเองเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้นอีก
เขาต้องอดทนอย่างมากเลยนะกับลูกอ้อนของจื่อเทาน่ะแค่เห็นก็ใจอ่อนแล้วในวงเนี่ยไม่มีทนได้หรอกเขาเชื่อและมั่นใจแม้แต่คยองซูที่ใจแข็งแค่ไหนก็แพ้ราบคาบ
“อ่ะอ๊า พี่นี่ สุดยอดชะมัด ไท้ป้างเลอ”
“เสี่ยวมาวชอบไหม”
“ชอบ อึกอื้อชอบมาก”
เวลาคุณโดนแมวมันอ้อนคุณจะใจแข็งได้นานแค่ไหนกัน
หน้าตาน่ารักๆของมันแค่เห็นคุณก็ใจอ่อนยอมเป็นทาสมันแล้วใช่ไหมล่ะ...
กลับไปเม้นต์ให้ด้วยน้าพลีสสสสส - UltimateThrust of Kitten - VII -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น