นิ้วเรียวลากผ่านอกแกร่งต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงขอบกางเกงอีกฝ่ายก่อนจะปลดกระดุมแล้วรูดซิบลงจนเห็นสิ่งที่คับแน่นที่อยู่ใต้ร่มผ้าคนตัวเล็กยกยิ้มมุมปากก่อนจะดึงสิ่งปกปิดส่วนล่างของอีกคนออกจนหมด
มือเล็กๆหยิบสิ่งที่หาได้จากเมื่อกี้แล้วใช้ปากกัดซองจึงเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้น
คนตัวเล็กหยิบสิ่งๆนั้นออกมาจากซองแล้วบีบไล่ฟองอากาศตรงกระเปาะออกไปให้หมดก่อนจะเอื้อมมือไปจับส่วนอ่อนไหวที่กำลังตื่นตัวอย่างเบามือแล้วรูดสองสามทีก่อนจะสวมคอนดอมแล้วรูดลงจนสุดโคน
“เดี๋ยวๆๆ
พี่จะทำอะไร” จงแดร้องทักเสียงดังเมื่อเห็นอีกคนที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกไปแล้วกำลังจะกดสะโพกตัวเองลงมา
“ทำไมอ่ะ”
“เฮ้ย ไม่เอาเดี๋ยวเจ็บมานี่เลย”
คนตัวเล็กโดนจงแดกระชากแขนเข้าไปหาจนชิดมินซอกยู่ปากน้อยๆแต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
จงแดกดริมฝีปากกับปากเล็กๆยื่นๆอย่างหมั่นเขี้ยวบดเบียดดูดดุนพลางส่งแผ่นลิ้นหนาเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ตอบกลับมาอย่างไม่ยอมกัน
นิ้วเรียวของคนตัวสูงขยับลากผ่านช่องทางด้านหลังอย่างแผ่วเบาให้อีกคนได้ครางฮือในลำคอ
คนตัวสูงค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้วจากหนึ่งเป็นสองเป็นสามจนช่องทางอ่อนนุ่มแล้วขยับนิ้วเข้าออกจนมันขยายตามที่ต้องการ
เสียงงุ้งงิ้งจากคนนี่นั่งซบไหล่จงแดทำเอาเขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดูได้ยินเสียงบ่นแว่วๆว่าทำไมต้องอ่อนโยนกันด้วยแล้วยิ่งทำให้เขาไม่อยากจะทำให้อีกคนเจ็บตัวเลย
จริงๆความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่ต้องอะไรมากมายเลยด้วยซ้ำแต่ไม่รู้ทำไมจงแดถึงไม่อยากให้คนตัวเล็กในอ้อมกอดนี้ต้องรู้สึกไม่ดีด้วยก็ไม่รู้
มือหนาอีกข้างก็จับแกนกายของรุ่นพี่ตัวเล็กรูดขึ้นลงปลุกเร้าอามรมณ์ให้อีกคน
“จงแดอา”
น้ำเสียงกระเซ่าที่ดังข้างๆหูทำให้คนที่โดนเรียกหยุดการกระทำ
“ครับ?”
“ไม่ไหวแล้ว
อ้ะ อ๊า”
แค่คำพูดไม่กี่คำก็ทำให้คนตัวสูงทำตามที่อีกคนต้องการโดยง่าย
เขาผลักมินซอกลงไปนอนกับเตียงก่อนจะขาเรียวเล็กแยกออกแล้วแทรกกายเข้าไปทันทีใช่ว่ามีแค่อีกฝ่ายที่ไหนเขาก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันนั่นแหละก็คนแก่กว่าเล่นอ้อนซะขนาดนี้ใครมันจะไปทนได้แต่ก็แอบคิดว่ามินซอกเนี่ยทำแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า
อาจจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยแต่เขาไม่อยากให้อีกคนไปอ้อนใครแบบนี้เลย
แล้วทำไมต้องหวงด้วยวะ
“อื้ม จงแด
จงแดคิดอะไร” มือเล็กเอื้อมไปจับใบหน้าคมทั้งสองมือของอีกคนที่กำลังสั่นคลอนอยู่บนตัวเอง
“เปล่า”
ปฏิเสธความคิดตัวเองแล้วก้มลงไปกดจูบที่ปากบางเบาๆพลางขยับช่วงล่างให้เร็วขึ้น
“อย่า อย่าโกหกสิ”
มินซอกพยายามเค้นความจริงให้ได้ปกติเวลาแบบนี้จงแดจะดูเปลี่ยนเป็นอีกคนแต่ดูตอนนี้ทำหน้าเข้าสิกังวลอะไรของเขา
“ผมหวงพี่ว่ะ”
“ห้ะ อึก อื้อ
เจ็บๆ”
ร่างสูงเผลอใส่อารมณ์มากไปหน่อยจนเผลอใส่แรงกระแทกซะเต็มที่จนร่างเล็กร้องดังลั่น
จงแดดึงคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักทั้งๆที่แกนกายยังเชื่อมต่อกันอยู่
เขากอดมินซอกไว้หลวมพลางจูบขมับชื่นเหงื่อของอีกคนเพื่อปลอบใจกับการกระทำของตัวเองที่เผลอรุนแรงไปหน่อย
“ขอโทษพี่เจ็บมากไหม”
คนตัวเล็กก้มหน้างุดแล้วส่ายหน้าตอบมีเสียงแผ่วๆดังขึ้นมาเบาๆเป็นการตอบรับ
“ไม่...”
“ผมขอโทษจริงๆ”
“ไม่เจ็บแล้วแต่เมื่อกี๊น่ะ
อื้ม หวงจริงหรอ”
เมื่ออีกฝ่ายหยุดไปคนตัวเล็กที่เริ่มอึดอัดเพราะสิ่งที่ยังอยู่ในตัวทำให้เขาต้องขยับสะโพกช้าๆเพื่อระบายความอึดอัด
“ผมเป็นคนยังไงพี่ก็รู้ดี
อา นั่นแหละครับอย่างนั้นแหละ”
“คง... ต้องให้รางวัล”
มินซอกลุกขึ้นจนส่วนที่เชื่อมกันอยู่หลุดออกมือเล็กๆเอื้อมไปถอดคอนดอมที่อีกคนใส่อยู่ออกแล้วทิ้งลงถังขยะไปเขาไม่ค่อยชอบออนท็อปซักเท่าไหร่เพราะมันหมดแรงง่ายไปหน่อยแต่ในเมื่อบอกจะให้รางวัลอีกคนก็ยอมทำในสิ่งที่ไม่ชอบดูบ้างก็ได้
ร่างเล็กกดสะโพกลงกับความเป็นชายของจงแดอีกครั้งแล้วเริ่มขย่มดูดกลืนแกนกายจงแดมองแผ่นหลังขาวเนียนของอีกฝ่ายอย่างหลงใหลแค่จ้องดูเฉยๆอีกคนก็ทำให้เขาแทบคลั่งได้ไม่ยากเย็นนัก
คนตัวสูงลุกขึ้นนั่งขยับตัวพิงกับหัวเตียงเพื่อจัดท่าให้ร่างเล็กทำอะไรๆได้ถนัดขึ้นแขนเรียวช้อนเข้าใต้ข้อพับขาของมินซอกในขณะที่อีกยังขยับตัวอยู่ท่านี้มันทำให้แท่งเนื้อร้อนอีกคนเข้าไปสัมผัสช่องทางอ่อนนุ่มได้อย่างเต็มที่
เสียงของสองสิ่งที่เสียดสีกระทบเข้าหากันมันไม่ได้น่าหนวกหูเพราะตอนนี้เขาสองคนคงไม่สนใจเสียงอะไรทั้งนั้นเสียงหวานเอ่ยชื่ออีกคนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จงแดไล่จูบไปตามผิวขาวนวลแล้วทำรอยคิสมาร์คไว้ทั่วไหล่เล็กมือหนาก็เอื้อมไปเค้นคลึงยอดอดสีสวยให้อีกคนได้เสียวเล่นพอใจแล้วก็เลื่อนลงไปข้างล่างกอบกุมแกนกายของอีกคนรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะที่อีกคนขยับทิ้งตัวขย่ม
บางทีจงแดก็คงจะอาจกำลังสับสนว่าแท้จริงแล้วเขากำลังคิดอะไรอยู่เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ไม่ว่าคู่นอนคนไหนเขาก็ไม่เคยใส่ใจเท่าคนๆนี้มาก่อน
“มินซอกเก่งจัง”
ลากริมฝีปากไปตามไหล่แล้วกดจูบทั่วต้นคอขาวที่อีกคนเชิดหน้าขึ้น
“เหนื่อย
เหนื่อยชะมัด อ๊าอ่ะ อื้อ”
“ยังไม่แก่ซักหน่อยยะ”
เอ่ยแซวคนอายุมากกว่าอย่างขำๆ
“อื้อ
เหนื่อยแล้ว”
เสียงงอแงพร้อมกับทิ้งตัวลงมาพิงกับอกคนตัวสูงอย่างไม่ไหวแล้วจริงๆทำให้จงแดต้องใจอ่อนทำต่อเองร่างเล็กนอนราบไปกับพื้นเตียงอีกครั้งแรงกระแทกกระทั้นทำให้ทั้งเสียวทั้งรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน
“ดูพี่ใกล้จะหลับแล้วนะ”
ก็จริงอย่างที่จงแดว่าร่างเล็กเริ่มจะลืมตาไม่ขึ้นแล้วเพราะด้วยความเหนื่อยจากการเรียนไหนจะทะเลาะกับแฟนสาวอีกแล้วไหนจะเรื่องที่กำลังทำอยู่นี่อีก
จงแดเห็นอีกคนใกล้จะหับแล้วยิ่งเร่งแรงกระแทกสวนเข้าไปมือหนาจับขาเรียวมาพาดไหล่แล้วแทรกตัวเข้าไปให้ลึกมากยิ่งขึ้น
ขยับอีกไม่นานทั้งคู่ก็ปลดปล่อยความต้องการออกมา ร่างสูงถอนกายออกช้าๆยังได้ยินเสียงครางแผ่วๆของอีกคนอยู่เลยช่องทางที่กำลังขมิบถี่ๆทำให้สิ่งที่จงแดได้ฝากเอาไว้ในช่องทางนั้นไหลย้อนกลับออกมาคนตัวสูงก็หยิบทิชชู่มาเช็ดออกให้อย่างไม่ได้รังเกียจอะไร
แต่สิ่งที่หลุดออกจากปากร่างเล็กที่สลบไปทันทีเมื่อเสร็จกิจตรงหน้าเขานี่สิทำให้เขาตัวชาแข็งทื่อกับสิ่งที่ได้ยินมันทำให้เขาแทบหมดแรง
“จงอิน.... ฉันรักนาย”
