[NC] - Ultimate Thrust of Kitten - VII - (AllxTao)

จื่อเทาน่ะชอบสัมผัสของลู่หานนะ ก็พี่ใหญ่คนเนี่ยน่ะเร่าร้อนจะตายเวลาอยู่บนเตียงแถมรู้สึกตื่นเต้นสุดๆว่าอีกคนจะทำอะไรกับเขาบ้าง ลู่หานเป็นประเภทที่ว่าจะเสียบก็ได้หรือโดนเสียบก็ไม่ว่าเขาเลยชอบไง มือเล็กๆนั่นเวลากอบกุมส่วนนั้นของเขาไว้มันรู้ดีสุดๆเลยล่ะ ไหนจะเสียงหวานของอีกคนเขาไม่ได้ชอบฟังลู่หานครางหรอกนะแต่จื่อเทาน่ะชอบเวลาเสียงหวานๆนี่คอยกระซิบถามเขาข้างๆหูมากกว่า

     เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้ลู่หานน่ะใช่เล่นจื่อเทาถึงชอบไง ลู่หานไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็กลับเกาหลีช่วงสายๆของวันเลยกะว่าจะสนุกกับจื่อเทาซักหน่อย มือเรียวสวยจับขาเรียวอีกคนแยกออกก่อนจะดันของเป็นชายแทรกผ่านไปยังช่องทางที่ไม่ว่ายังไงก็ยังคับแน่นอยู่

“ทำยังไงน่ามันถึงไม่เคยหลวมเลยแถมแน่นดีชะมัด” จื่อเทาหัวเราะกับคำพูดที่เหมือนจะถามกลายๆของอีกคน

“ความลับ แต่ว่าไม่ไหวแล้วอ่ะขยับทีสิ”

     คำขอที่เหมือนจะสั่งอยู่เนืองๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้ลู่หานรู้สึกขัดใจในการร้องขอของอีกคนเลยแม้แต่น้อยพร้อมยังกระทำด้วยการกระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนของอีกคนแทน ลู่หานชอบเสียงงุ้งงิ้งนั่น เสียงที่เหมือนแมวก็ไม่ปานของจื่อเทา เสียงเงี๊ยงง๊าวที่อีกคนเปล่งออกมา มันฟังดูเพราะจริงๆ ปากบางๆเวลาเผยอออกจากกันมันน่ากัดให้ช้ำจนเลือดออกซะจริง

     แรงจิกที่หัวไหล่ไม่ได้ทำให้ลู่หานเจ็บเลยแม้แต่น้อยคงจะเป็นเพราะตอนนี้สิ่งที่เขาจดจ่ออยู่คงจะเป็นร่างกายของคนตรงหน้าที่กำลังขย่มดูดกลืนแกนกายของเขาอยู่ ใบหน้าชื้นเหงื่อไรผมที่ร่วงหล่นลงมาปกปิดเรียวหน้าคมหวานของอีกคนเป็นภาพที่งดงามน่ามองจริงๆ เขาไม่แปลกใจเลยที่คริสจะหวงแมวตัวนี้อยู่บ่อยๆ ก็อีกคนเล่นน่ารังแกไปซะหมดอย่างนี้น่ะ

     มือบางเลื่อนไปกอบกุมส่วนไหวของอีกคนพลางรูดขยับตามแรงเขยือนของจื่อเทา ลู่หานยิ้มหวานออกมาอย่างพึงพอใจจื่อเทาก้มไปซบกับไหล่บางของอีกคนอย่างหมดแรง ลู่หานควรทำต่อนะเพราะเขาเหนื่อยจนหมดแรงแล้วก็วันนี้ไม่ได้แสดงแค่เพลงเดียวนี่มันก็ต้องหมดแรงเป็นธรรมดาแถมคนที่บอกว่าอยากเหนื่อยน่ะมันเป็นลู่หานเองไม่ใช่หรอ

“เหนื่อยแล้วหรอ”

“อื้ม ละ ลู่หานเหนื่อยแล้ว”

     คนตัวเล็กขำออกมากับท่าทางอ้อนๆของน้องเล็กตัวโตก็มันน่ารักน้อยซะที่ไหนล่ะถึงจื่อเทาจะดูแบดบอยมันก็แค่ภายนอกเท่านั้นแหละเจ้านี่น่ะนิสัยเด็กสุดๆจนบางครั้งเขาก็คิดว่าจื่อเทาน่ะเป็นมักเน่แทนเซฮุนไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้จับอีกคนไปนอนใต้ร่างเขาหรอก ลูกแมวเนี่ยน่าแกล้งสุดๆสีหน้าทรมานเพราะความอึดอัดกับเล็บที่ไม่ได้ยาวจนน่ากลัวที่คอยจิกข่วนที่หลังเขาอยู่อย่างจะเอาคืนมันดูน่ารักมากๆเลย

     จื่อเทากดจูบไปที่คางคนหน้าหวานอย่างอ้อนๆก่อนจะครางออกมาเบาๆอย่างเอาใจอีกฝ่าย ลู่หานชอบแกล้งเขาอันนี้เขารู้ดีแต่ทำไมยิ่งตอนเวลาแบบนี้ยิ่งชอบแกล้งก็ไม่รู้เขาทนแทบจะไม่ไหวแล้วนะ แถมยังหัวเราะชอบใจอีกน่าโมโหชะมัด

“อื้อ ลู่หาน”

“ว่าไง”

“ไม่ อย่าแกล้งดิวะ” จื่อเทาพูดอย่างหน่ายๆกับนิสัยอีกคน

“แล้วต้องให้ทำไง”

“พี่เองไม่ใช่หรือไงที่พูดว่าอยากเหนื่อยน่ะก็ทำซะสิเร็วๆ อ้ะ”

     ลู่หานกระแทกสวนขึ้นไปก่อนผลักจื่อเทานอนลงแขนเรียวที่ดูแข็งแรงสอดเข้าใต้ข้อพับก่อนจะจับแยกออกแล้วพาตัวเองเข้าไปให้ลึกยิ่งขึ้นอีก เขาต้องอดทนอย่างมากเลยนะกับลูกอ้อนของจื่อเทาน่ะแค่เห็นก็ใจอ่อนแล้วในวงเนี่ยไม่มีทนได้หรอกเขาเชื่อและมั่นใจแม้แต่คยองซูที่ใจแข็งแค่ไหนก็แพ้ราบคาบ

“อ่ะอ๊า พี่นี่ สุดยอดชะมัด ไท้ป้างเลอ”

“เสี่ยวมาวชอบไหม”

“ชอบ อึกอื้อชอบมาก”

เวลาคุณโดนแมวมันอ้อนคุณจะใจแข็งได้นานแค่ไหนกัน

หน้าตาน่ารักๆของมันแค่เห็นคุณก็ใจอ่อนยอมเป็นทาสมันแล้วใช่ไหมล่ะ...

กลับไปเม้นต์ให้ด้วยน้าพลีสสสสส - UltimateThrust of Kitten - VII -

[NC] - Azalea - VI - Cause -

      เสียงกระซิบข้างหูมันช่างดังกังวานในหัวของมินซอกเหลือเกินรู้ตัวอีกทีร่างเล็กก็ลอยหวืดไปอยู่บนบ่าของอีกคนเลยได้แต่ยู่ปากอย่างทำอะไรไม่ได้ จะโวยวายไปทำไมล่ะเขาไม่ใช่พวกสาวเวอร์จิ้นที่ต้องกลัวว่าตัวเองจะโดนข่มขืนก็แหมของเคยๆกันอยู่ พอหลังแตะสัมผัสกับความนุ่มของเตียงนอนจงแดก็โถมตัวใส่อีกทันทีแต่ดันโดนอีกคนเอาเท้ายันอกตัวเองไว้ แสบชะมัด

      จงแดปัดเท้าเล็กๆนั่นออกก่อนจะคร่อมตัวทับร่างเล็กๆ คนตัวสูงกดจูบลงปากบางย้ำๆซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเป็นมินซอกเองที่ใช้แขนคล้องคออีกคนแล้วบดเบียดขบเม้มปากหนาอย่างเอาแต่ใจ จงแดดึงผ้าขนหนูไปกองข้างเตียงอย่างไม่ใส่ใจก้มซุกไซร้คอขาวจนมาถึงหน้าท้องทุกส่วนของคนตรงหน้ามีแต่ร่องรอยตีตราความเป็นเจ้าของด้วยปากของเขาเต็มไปหมด มือเล็กลากผ่านอกอย่างเนิบช้าสร้างความสยิวให้ได้ไม่น้อยก่อนจะพลิกตัวเองมาอยู่ข้างบนแทน

      ร่างเปลือยเปล่าผิวขาวราวกับน้ำนมพอโดนอุณหภูมิห้องที่เปิดแอร์ไว้ก็ถึงกับสั่นเล็กน้อย คนตัวเล็กบดเบียดก้นตัวเองไปกับส่วนกลางลำตัวของอีกคนอย่างนึกแกล้งอยากหื่นดีนักแต่สีหน้าเคลิบเคลิ้มของคนที่นอนอยู่ข้างล่างนี่ชวนหมั่นไส้สุดๆ มือเล็กเอื้อมไปปลดกระดุมแล้วรูดซิบกางเกงยีนส์ก่อนจะดึงออกจากตัวอีกคนซึ่งจงแดก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการยกตัวขึ้นเพื่อให้ถอดได้ง่ายๆ นิ้วเรียวเอื้อมไปเกลี่ยผมที่ปรกหน้ากลมใสของคนตัวเล็กออกมินซอกได้แต่อมยิ้มกับการกระทำน่ารักๆแบบนั้นของเด็กหื่น

      ลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายที่มีน้ำรักปริ่มออกมาก่อนจะนำสิ่งนั้นเข้าปากเล็กๆของตัวเองแล้วห่อปากรูดรั้งช้าๆอย่างให้อีกคนทรมานเล่นๆจงแดมองหน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษแต่ก็ระบายยิ้มออกมาเมื่อคนตัวเล็กเริ่มจะขยับปากในจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิมมันทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแต่เขาจะไม่ยอมเสร็จด้วยปากของอีกคนแน่ๆ จงแดดันตัวร่างเล็กออกมินซอกที่จ้องตามแกนกายเขาอย่างคนโดนแย่งของเล่นใบหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุง้ำงอซะจนเขาเอ็นดู

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น” จงแดพูดขณะที่เขาพลิกอีกฝ่ายในนอนบนเตียง

“ใจร้าย”

น้ำเสียงงอนๆเอ่ยอย่างไม่จริงจังนักทั้งที่ตัวเองก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียงนอนหยิบซองบางอย่างออกมาแล้วฉีกถุงหยิบสิ่งที่อยู่ข้างในมาบีบไล่อากาศแล้วยันตัวขึ้นมาก่อนจะสวมลงไปกับแกนกายอีกคนรูดลงจนสุดแล้วนอนลงไปเหมือนเดิมจงแดได้แต่ส่ายหน้าคนตัวเล็กของเขานี่น่ารักชะมัด มือหนาหยิบขวดเจลหล่อลื่นกลิ่นกล้วยหอมก่อนจะบีบเจลแล้วโฉลมไปทั่วส่วนแข็งขืนและช่องทางของอีกคน มินซอกสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อโดนสิ่งของลื่นๆเย็นแตะเข้า

ขาเล็กถูกแยกออกจากกันให้กว้างขึ้นก่อนที่ช่องทางหลังจะถูกบุกรุกจากอีกคนเท้าเล็กจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนแน่นฟัรขาวขบเม้มริมฝีปากชมพูระเรื่อซะจนแดง พอจงแดแทรกตัวเข้าไปจนสุดแล้วก็แช่ค้างไว้ก่อนจะเห็นสีหน้ามุ่ยๆไม่พอใจของคนใต้ร่างที่ปรือตามองเขาอย่างเอาเรื่อง ก็อยากแกล้งเขาก่อนเองนี่นาพอโดนแกล้งกลับบ้างก็ทำหน้าซะน่ารักเชียว

“เจ็บ มันเจ็บ”

“ไม่ชินซักทีน้า” พอพูดจบก็แกล้งด้วยการขยับกายเข้าไปทีนึงจนมินซอกได้แต่เชิดหน้าขึ้นก่อนจะฟาดแขนอีกคน

“อ๊า อ่ะ ใครจะไปชินกันวะของแบบนี้ อื้อ จงแดไม่แกล้งกันนะ” หลังจากที่โวยวายก็เปลี่ยนมาอ้อนอีกคนแทน

“อ้อนอีกดิชอบว่ะเวลาพี่อ้อนโคตรน่ารักเลย” มินซอกกระพริบตาปริบๆมองอีกคนที่ยิ้มกว้างอย่างเขินๆนอกจากจงอินกับลู่หานเขาก็ไม่ค่อยได้อ้อนใครหรอก

“ไม่ อ้ะ ไม่เอาเขิน อ่า อ๊ะ อา” คนตัวเล็กได้แต่เอามือปิดหน้าพร้อมกับเสียงครางหวานเมื่ออีกฝ่ายขยับกายเข้าใส่

“น่ารักจัง” มินซอกมองอีกคนลอดนิ้วมือที่ตัวเองเอามาปิดบังหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขินหรือแรงอารมณ์ก็ไม่รู้แน่

“ตัวก็แค่เนี่ยไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะห้ะ อื้ม อื้อ ช้าหน่อย”

      จงแดหัวเราระออกมากับคำถามของรุ่นพี่ตัวเล็กที่ขี้โวยวายแต่ก็ไม่เคยทำให้เขานึกรำคาญกลับชอบด้วยซ้ำเวลาได้ยินเสียงเล็กๆยิ่งเป็นตอนที่เขากำลังรังแกคนตัวเล็กให้ร้องครางใต้ร่างเขาเนี่ยยิ่งชอบไปใหญ่ มือหนาจับขาเล็กพาดไหล่แล้วแทรกกายเข้าไปให้ลึกกว่าเดิมพลางกระแทกกระทั้นเข้าไปเร็วกว่าเดิมอีก มือเล็กละออกจากใบหน้าก่อนจะเอื้อมไปจับส่วนอ่อนไหวของเองรูดขึ้นลงเพื่อระบายความอึดอัดที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาแต่จงแดก็ถอดแกนกายออกแล้วจับเขาให้พลิกคว่ำหน้า มินซอกแนบหน้าลงไปกับหมอนใบนุ่มแล้วกำผ้าห่มแน่นเมื่ออีกคนแทรกตัวเข้ามาอีกครั้ง

      จงแดขยับตัวอีกครั้งเมื่ออารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นยิ่งร่างเล็กๆที่เด้งสวนเขาอย่างไม่ตั้งใจพร้อมกับเสียงครางกระเส่ายิ่งเป็นตัวจุดชนวนชั้นเลิศมือเรียวเลื่อนลงไปจับแกนกายของคนตัวเล็กแล้วรูดรั้งพร้อมจังหวะที่เขาส่งเข้าออกแรงขมิบจากช่องทางทำให้คนตัวสูงเริ่มรับรู้ได้ว่าอีกคนใกล้แล้ว

“อื้อ จง จงแดไม่ไหวแล้ว อ่าอ้ะ” มินซอกเอ่ยบอกทั้งที่พูดแทบจะไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว

“มินซอก อืม”

      มินซอกปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มมือข้างนึงของจงแดที่กอบกุมส่วนนั้นของเขาไว้ก่อนจะละมือออกมาแล้วจับเอวขาวๆให้มั่นก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกไม่กี่ครั้งก็กดแช่ไว้แป๊ปนึงก่อนจะถอดแกนกายออกมา มินซอกทิ้งตัวลงกับที่นอนทันทีหลังจากอีกคนออกจากตัวเขาไปแล้วเสียงหอบหายใจดังแข่งกับเสียงแอร์ที่เปิดไว้นานแล้ว จงแดเอื้อมไปหยิบทิชชู่ก่อนจะนำมาหุ้มคอนดอมแล้วดึงออกขยำมันก่อนจะทิ้งลงไปในถังขยะเล็กๆที่อยู่ข้างเตียง

กลับไปเม้นต์ให้ด้วยน้า - Azalea - VI - cause -

[NC] - Ultimate Thrust of Kitten - VI - (AllxTao)

พอเขาเดินเข้าไปใกล้กับตัวเตียงนอนก็ถูกแพคฮยอนฉุดแขนลงมาอย่างแรงจนเขาเซไปทับตัวอีกคน แขนเล็กผลักจื่อเทาออกจากตัวของตัวเองให้ไปนอนอยู่ข้างๆก่อนจะก้มลงบดเบียดริมฝีปากกันอย่างเร้าร้อน

      ส่วนจุนมยอนก็ยกยิ้มหวานแต่มือก็ไม่ได้อยู่นิ่งพลางลูบไล้ไปตามขาแข็งแรงของจื่อเทา กางเกงสามส่วนที่เจ้าตัวมักชอบใส่ก็โดนมือขาวๆนั่นปลดกระดุมออกก่อนจะก้มหน้าใช้ฟันงั่บกับซิบแล้วรูดลงช้าๆจื่อเทารู้สึกว่ามันจั๊กจี้ยังไงชอบกลมือบางของคนตัวขาวค่อยๆดึงกางเกงพร้อมชั้นในของน้องเล็กตัวสูงออกไปจนพ้นทางแล้วใช้ปากครอบครองความเป็นชายของอีกคนรูดขึ้นรูดลงจนมันแข็งขืน

“อ่ะ อ๊า”

      แพคฮยอนผละออกจากปากของร่างสูงแล้วครางออกมาเมื่อมือเรียวของจื่อเทากำลังกุมแกนกายของเขาแล้วขยับรูดมันอยู่ จุนมยอนละออกจากส่วนอ่อนไหวของอีกคนพลางบอกแพคฮยอนว่าเล่นกันจริงจังซักทีได้แล้ว ลีดตัวขาวดึงแขนจื่อเทาให้ลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้ออีกคนออกโยนไปยังซักพื้นซักแห่งในห้องอย่างไม่ใยดี จื่อเทาเห็นสองคนนั้นเหมือนจะตกลงอะไรกันซักอย่างแล้วหันมามองทางเขา

      แพคฮยอนนอนราบไปกับพื้นเตียงพลางกระตุกแขนจื่อเทาเบาๆ คนตัวโตก็คลานไปอยู่ตรงหว่างขาอีกคนอย่างว่าง่ายแขนเรียวถูกยกขึ้นมาคล้องคอก่อนจะกระซิบชิดหูอีกคนอย่างยั่วยวน

“เข้ามาสิ”

      จื่อเทาหันไปมองจุนมยอนที่นั่งจ้องอยู่อย่างถามกรายๆว่าทำเลยไหมแล้วก็ได้แต่รอยยิ้มสวยๆตามแบบฉบับคนใจดีอย่างจุนมยอนมาเป็นคำตอบ เขาจึงจัดการดันแกนกายเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนของแพคฮยอนขนาดยังไม่ได้ขยับนะจื่อเทาก็รู้สึกว่ามันคับแน่นดีชะมัดทั้งที่อีกคนก็ผ่านใครมาหลายคนอย่างเขาแท้ๆ เสียงครางหวิวของคนใต้ร่างจื่อเทาดังออกมาจนเขาอดใจไม่ไหวที่จะเริ่มบทสวาท จุนมยอนนั่งมองคนทั้งคู่อย่างเงียบๆเสียงครางของแพคฮยอนระงมไปทั่วห้องพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนของเตียงนอนที่ดังเอี๊ยดอ๊าดอยู่นี่อีก

      คนตัวขาวจัดถอนหายใจออกมาก่อนจะคลานไปซ้อนหลังจื่อเทาพลางลูบต้นขาสีน้ำผึ้งนั้นอย่างหลงใหลก่อนจะเลื่อนมือมาเค้นคลึงก้นกลมสวยของอีกคนแล้วใช้นิ้วลากผ่านกลีบทางของน้องเล็กนั่นช้าๆ เสียงจื่อเทาซู้ดปากดังขึ้นพร้อมกับหยุดขยับเมื่อถูกมือบางๆนั้นแหวกแก้มก้นออกจากกันแล้วสอดเสียดสิ่งที่ขยายตื่นตัวแทรกเข้ามาจื่อเทาขยำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียวที่ก่อเกิดขึ้น

      จุนมยอนกระแทกกระทั้นตัวเองใส่กับคนผิวน้ำผึ้งจนแรงถูกส่งไปถึงยังคนที่อยู่ด้านล่างสุดอย่างแพคฮยอนด้วย เสียงหวีดร้องอย่างสุขสมทั้งแพคฮยอนกับจื่อเทาฟังดูช่างประสานเข้ากันได้อย่างไพเราะเหลือเกิน แพคฮยอนกัดริมฝีปากแน่น ทุกครั้งที่จุนมยอนส่งแรงเข้ามามันก็ทำให้จื่อเทากระแทกเข้ามาในตัวเขาด้วยเช่นกัน จื่อเทารู้สึกดีสุดๆที่รับการปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลังอย่างนี้

“อื้ออ้ะ จุนมยอน จะ จื่อเทา”

“เยี่ยมเลยวะ อ๊า” จื่อเทาเอ่ยอย่างชอบใจ

“ไม่ ไม่ไหวแล้ว”

      เสียงหวีดร้องของแพคฮยอนกล่าวออกมาก่อนจะปลดปล่อยจนเลอะกล้ามท้องสวยของจื่อเทา แพคฮยอนเสร็จไปแล้วหนึ่งคนทีนี้ก็เหลือเขากับลีดตัวขาวนี่ จุนมยอนหยุดขยับก่อนจะถอนตัวออกจากอีกคนจับสะโพกของจื่อเทาแล้วดึงอีกคนออกมาจากตัวแพคฮยอน ดันน้องเล็กตัวโตให้นอนราบขนาบกับแพคฮยอนก่อนดันแกนกายเข้าไปอีกครั้ง จุนมยอนโถมตัวใส่จื่อเทาไม่ยั้งจนในที่สุดทั้งคู่ก็ไปถึงฝั่งฝันแต่จุนมยอนไม่ได้ปล่อยในตัวอีกคนหรอกนะเพราะเขาไม่อยากทิ้งหลักฐานอะไรไว้

      ทั้งสามคนนอนหอบอยู่บนเตียงสองตัวที่ถูกนำมาดันติดกันอย่างเหนื่อยอ่อน แต่จื่อเทาก็ลุกขึ้นมาก่อนจะลงจากเตียงเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่มันถูกโยนไปยังคนละทิศคนละทางมาใส่อย่างหลวกๆแล้วเดินไปที่ประตู ขณะกำลังจะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดก็ชะงักแล้วหันกลับมายิ้มหวานให้จุนมยอนกับแพคฮยอน

“สนุกดีนะครับแล้วมาเล่นกันใหม่นะ”

บางทีแมวมันก็เบื่อของเล่นชิ้นเก่า

จนอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่บ้างก็เท่านั้น

กลับไปเม้นต์ให้ด้วยนะ - Ultimate Thrust of Kitten - VI -