จงอินเลิกคิ้วเชิงจะถามว่าจะทำอะไรแต่อีกคนก็แค่ดันเขาไปชิดเครื่องซักผ้าที่กำลังทำงานอยู่นิ้วเรียวสวยลากผ่านไปตามขอบกางเกงบ็อกเซอร์ที่เขาใส่เวลาอยู่หอ
จงอินพอจะรู้ความหมายของจื่อเทาที่สื่อละว่าไอ้เรื่องสนุกๆที่ว่ามันหมายถึงอะไร จื่อเทาขอบอกเลยนะว่าจงอินน่ะหุ่นดีมากกล้ามหน้าท้องสวยๆนั่นมันทำให้อีกคนดูเซ็กซี่สุดๆเลยล่ะแต่เวลาอยู่บนเวทีกับที่เป็นเวลาอยู่กับเขาเนี่ยมันขัดแย้งกันอ่ะ
มือเรียวปัดป่ายเข้าไปภายในเสื้อกล้ามสีขาวเก่าๆย้วยๆของแดนซ์แมชชีนก่อนจะแกล้งไปสะกิดยอดอกอีกคนใบหน้าเหยเกที่ปรากฏออกมาคิ้วขมวดหน่อยๆนี่น่ารักชะมัด
“อื้ม จะ จงอินใจเย็นๆสิ”
ดูเหมือนอีกคนเริ่มไม่สนใจจื่อเทาที่กำลังพยายามง้อตัวเองอยู่ด้วยวิธีที่ดูแปลกประหลาดไปซักหน่อยแล้วสิ
จื่อเทารู้ว่าคิมจงอินเป็นคนความอดทนต่ำขนาดไหนเขาก็เลยแกล้งเล่นอยู่ตลอด
ก็ดูอย่างตอนนี้สิแกล้งนิดแกล้งหน่อยเองและอีกอย่างที่จื่อเทารู้เนี่ยจงอินเป็นพวกบ้าพลัง
เวลาทำกับจงอินทีไรจื่อเทาก็เจ็บตัวตลอดนั่นแหละคริสเลยไม่ชอบให้เข้าใกล้จงอินสักเท่าไหร่
แม้แต่ตอนนี้สิแค่พลิกตัวจื่อเทามันก็ไม่เท่าไหร่แต่ดันไปชนขอบถังเครื่องซักผ้าอย่างแรงเจ็บชะมัด
ไม่มีความอ่อนโยนเอาซะเลยถึงว่าไม่มีใครสนใจ จื่อเทาผลักจงอินออกก่อนที่ตัวเองจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนฝาถังเครื่องซักผ้าจงอินดูจะหัวเสียนิดหน่อยที่โดนเขาดันออก
จื่อเทาเอาขาเรียวยาวของตัวเองเกี่ยวเอวจงอินเข้ามาใกล้ๆดูแม่งทำหน้าเข้าจะแทบจะหมดอารมณ์เลยวะ
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิไอ้หมีดำ อืม” จงอินชอบทำหน้างอเวลาจื่อเทาแกล้งตลอดก็มันน่าแกล้งนิ
“ยกตัวขึ้นหน่อยถอดไม่ได้”
จื่อเทาใช้มือดันตัวขึ้นนิดหน่อยเพื่อให้จงอินถอดกางเกงตัวเองออกได้ถนัดขึ้น
พอกำจัดสิ่งที่เป็นตัวเกะกะออกไปให้พ้นแล้วก็ส่งนิ้วฝืดที่ไร้สิ่งหล่อลื่นใดๆเข้าไป
จื่อเทาได้แต่กัดคอเสื้อเพื่อระบายความเจ็บที่มาจากความฝืดเคืองเล่นแบบนี้ใช่ไหมไอ้หมีดำ
จื่อเทาก็ตอบแทนด้วยการข่วนที่คอเป็นรอยงามๆให้คืน
จื่อเทาสะดุ้งโหยงเมื่อคนที่อยู่ตรงหว่างขาเขาชักนิ้วพรวดออกก่อนจะแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น
จงอินขยับกายทันทีเมื่อสอดตัวเข้าไปจื่อเทานิ่วหน้าเพราะความจุกเสียด
คิดแล้วว่ามันคงลงเอยแบบนี้แรงกระแทกกระทั้นทั้งจากจงอินกับแรงสั่นจากเครื่องซักผ้าที่กำลังอยู่ในโหมดปั่นแห้งนี่มันก็รู้สึกดีอยู่หรอกแต่เจ็บตรงที่อีกคนมันซาดิสม์นี่แหละ
“อะ
ไอ้แพนด้าเลือดออกว่ะ”
จื่อเทาก้มลงไปมองยังกึ่งกลางลำตัวที่ยังเชื่อมกันอยู่ขณะที่อีกฝ่ายก็หยุดขยับแล้วมองเหมือนกับเขาเช่นกันพอเห็นคราบเลือดที่อาบกับแกนกายของอีกคนแล้วจื่อเทาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆแล้วดันคางจงอินให้เงยหน้ามามองตัวเขา
“หยุดดีไหมวะ”
จงอินถามออกมาด้วยสีหน้ามึนๆ
“ช่างเหอะน่าเร็วเข้า”
จื่อเทาบอกให้อีกคนขยับต่อ โอเคยอมรับว่าทั้งเจ็บและแสบโคตรๆเลยล่ะแต่แบบฟิลมันกำลังประทุในจุดที่อะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้วล่ะ
ถ้าจบจากนี้ก็คงไม่ได้หาเหยื่อไปอีกนานเลย
อาจจะโดนคุณเจ้าของบ่นนิดหน่อยที่ทำให้ตัวเองเจ็บตัวแต่ก็เอาเถอะนานๆทีนี่
จงอินร่อนสะโพกถี่ๆก่อนจะปลดปล่อยออกมาทั้งคู่ พอความต้องการสิ้นสุดลงจื่อเทาก็ใช้นิ้วเท้าคีบกางเกงของตัวเองขึ้นมาสวมอย่างลวกๆก่อนจะไถลลงมาจากเครื่องซักผ้า
พอขาแตะพื้นได้ก็เดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองจงอินเลยซักนิด
“อะไรวะ
พอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่งกูเลย”
พอเราต้องการก็มักจะไม่มาหา
พอเราไม่ต้องการก็มาให้ถึงที่
นี่สินะนิสัยของแมว........
กลับไปเม้นต์ให้ด้วยน้า - Ultimate Thrust of Kitten - IV -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น